داشتم لغت زبان تمرین میکردم، به یک واژه ای رسیدم و قرار بود که گوینده نمونه جمله را بخواند ولی اینطور گفت که:This sentence is unslamic, so we're gonna skip it.سطح درک و شعور یک قشر را میتوان از این جمله فهمید. حالا جمله اصلی چه بود؟ «ما هر کاری کردیم نتوانستیم دختران را راضی کنیم که برقصند».جمله ای کلیشه ای وجود دارد، اگر فقیر بدنیا بیایی تقصیر تو نیست ولی اگر فقیر از دنیا بروی مقصر اصلی خودت هستی. همین جمله را میتوان بسط داد به اینکه اگر در ایران بدنیا آمدی تقصیر تو نیست ولی اگر در ایران بمیری مقصر اصلی خودت هستی.امروز حدود ۱۰ساعت از جوانی خودم را صرف متصل شدن به وی پی ان و آزمودن روش های مختلف جهت دور زدن تحریم های nvidia برای دانلود یک SDK کردم. و هنوز هم موفق نشده ام.
سوال اصلی این است که چرا اینگونه است؟آیا ایران محبوب تر می شود؟ آیا ما به ایرانی بودنمان افتخار میکنیم؟ یا هر روز به تعداد افرادی که از این کشور متنفر شده و با دلی پر از درد و غصه کشور را ترک میکنند افزوده می شود؟ دیگر چه چیزی از این اسلام بیرون می آید؟ مگر میشود مردم را به زور به بهشت هدایت کرد؟ اصلا مگر کسی هست که به بهشت اعتقاد داشته باشد؟ اگر راه درست بود که باید ابتدا دنیایمان بهشت میشد و بعد آخرتمان. ولی لااقل با دیدن اینهمه ظلم ایمان می آورم به جهنم. باید جایی برای سوختن ظالمان باشد. چه خوب گفت که هر تصمیم من اکنون روی زندگی ۳۴میلیون نفر تاثیر میگذارد. و چگونه پاسخ خواهید داد و چگونه اینهمه زندگی از دست رفته را جبران خواهید نمود؟و باید بهشتی باشد برای دهه چهلی هایی که در جنگ کشته شدند، برای دهه پنجاهی هایی که کودکی نکردند، برای دهه شصتی هایی که زندگی نکردند، برای دهه هفتادی هایی که خودکشی کردند و بر رمضان...
ادامه مطلبما را در سایت رمضان دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : x86 بازدید : 57 تاريخ : پنجشنبه 6 بهمن 1401 ساعت: 20:13